Een cliënt die verbaal sterk is, heel goed weet waar het bij hem schuurt, daar last van heeft en niet weet wat hij kan doen om zich te bevrijden van het ongemak.
En precies daarom is hij bij mij voor haptotherapie. Ik kijk naar hem als hij praat. Luister naar zijn verhaal en volg met aandacht mijn eigen waarneming.
Wat voel ik in ons contact? Wat doet deze mens met me? Hoe denkt, doet en voelt hij? Wat zijn de feiten? Wat is de kleuring? Nieuwsgierigheid drijft me om hem laagje voor laagje werkelijk te zien.
Als ik hem uitnodig op mijn haptobank laten we zijn lichaam het verhaal vertellen. In stilte. Af en toe vraag ik naar zijn gevoel. Zo graven we dieper en zakt hij van zijn hoofd in zijn lijf.
Er gebeurt vandaag een klein wondertje. Een herinnering als een duveltje uit een welbespraakt doosje. Voorzichtig deelt hij zijn gedachten met me, oud zeer, zo diep weggestopt, en dan komen de eerste tranen sinds jaren.
Het lichaam spreekt dat wat de rede niet weet. Echt een sessie met een gouden randje. Wat een vak hè.
Reactie plaatsen
Reacties